en çok evcilleştirilmemiş, fandom zehirleri. Mantığı çarpıtarak kör tapınmaya dönüştürür. Yoluna çıkan her şeyi ısırır, sokar ve dilimler. Tendon etini kemiriyor, yakut kırmızısı geniş bir gülümsemeyle, hedefine, avına karşı kaba ve umursamaz. Fandom, bütünü ezer ve iptal kültürüne dönüşür. Tamamı mafya içgüdüsü. Kolektif kaba kuvvettir. Soprano seçimi “Bizim tarafımızda durun veya vurulun”. Hepimiz veya onlar. İnternetteki en aşırı durumlarda fandom şunu sorar: Ne davranış en sevdiğiniz birey ya da öbek ya da şey için yaparsınız?
Dre (Dominique Fishback) için yanıt oldukça sıradan. Yapması gerekeni meydana getirecek. İhtiyacı olan uzunluklara git. Her şey onsuz yaşayamayacağı Beyoncé seviyesindeki pop yıldızı Ni’jah’ın hizmetinde. Dre, Ni’jah’ın her şeyden oldukça hayranıdır: en sadık, en bilinçli, en oldukça hak eden. Etkisinde bırakan yarım milyon takip edeni olan popüler bir stan hesabı yürütüyor. Sadece çevrimiçi gerçekliği, yaşamış olduğu deneyimle uyuşmuyor. Dre, her şeyi denetim etmenin daha rahat olduğu kendi zihninin labirentini tercih ediyor. Öğrendiğimize nazaran, o yapışkan travmalardan oluşan bir bal peteği.
Bu travmalar iyi mi yüzeye çıkıyor, işte orası Sürü– Janine Nabers ve Donald Glover’ın Amazon Prime Video’da kısa vakit ilkin yayımlanan yeni sınırı olan dizisi, keskin bir halde odaklanıyor. Kamikaze formunda bir süper fandom portresi. Kendine zarar veren. Yırtıcı. Mantıksız. BeyHive’dan – kim bilir webin en fena şöhretli süper fanatik lejyonundan – esin aldığını, bununla ne istersen onu yap. (Her bölümden ilkin bir repertuvar reddi beyanı şu uyarıda bulunur: “Bu bir kurgu eseri değildir. Canlı ya da ölü reel kişilerle herhangi bir benzerlik kasıtlıdır.”) Hive üyelerinin karakterizasyondan pek memnun olmayacağına dair bir his var fakat çerçevelemenin neyin davrandığını engellemesine izin verme Sürü taktim etmek zorundadır. Fazlaca keyifli.
Bu bir Glover aracı olduğu için, gosteri bir zeminin değerlendirmesi olmasıyla birlikte bir karakter çalışmasıdır. atlanta bütün atalet oldu. 3. sürem haricinde – kime sorduğunuza bağlı olarak en iddialı sürem ya da en kötüsü – şehrin sınırlarını, gizli saklı hazinelerini ve gizli saklı kapılarını hiç terk etmedi. Sürü tam tersi Kontakta anahtarlar ve benzin dolu bir depo var, Teksas’tan Kaliforniya’ya, oradan Tennessee’ye ve sonrasında da geri dönüyor. Olması ihtiyaç duyulan bir yer var. (Tekrar de ilginç bir halde, bu kadar oldukça alanı kapsayan bir gösteri için tematik olarak oldukça klostrofobik geliyor). Serinin mücevheri, keskin dönüşlere olan bağlılığıdır – tam sağa döneceğini düşündüğünüz anda, arabayı geri vitese alır ve bir ceset yığınının üstünden geçer.
Dre’nin fandomu katil olur. Onunla ilk tanıştığımızda, trajedi onun tarafında bir diken. Oldukca fazla acı çekiyor. Bu acıyı başkalarına zarar vermek için kullanıyor ve Ni’jah hakkındaki negatif konuşan herkesi öldürmüş olduğu ülkeler arası bir yolculuğa çıkıyor. Dre, ölümün “güzel” bulunduğunu, bu sebeple “eşittir, her insanın başına geldiğini” düşünür. Nabers’e nazaran, eski bir yazar atlantagösterinin beyin mimarisi, aşağıdaki şeklinde niş tansiyon filmlerinden geliyor Piyano Öğretmeni (2001) ve Fil (2003), yitik, hiddet, aşk ve saplantının düğününün ustura yakınlığıyla çerçevelendiği yer.
Dizinin en inandırıcı yanı Fishback. Fizikselliği ustaca, şayet gördüyseniz şok olmayacak. Yahuda ve Kara Mesih (2021) ya da Apple TV+’lar Ptolemy Gray’in Son Günleri (şahsi favori). İçinde Sürü, o trans şeklinde. Manik ayak vuruşu. Soluk alma çığlıkları. Bir bakışın siren şarkısı, gözlerinin bir saniye iPhone ekranında masa tenisi oynaması ve arkasından empati kurması. Her jestte, her harekette hem kesafet aynı zamanda hayret var. Bu, bilhassa karakterleri oldukça uzun vakit tutmayan bir diziyi etkiliyor (etkisi altına alan kamera hücresi ekibi göz önüne alındığında başka bir problem: Chloe Bailey! Billie Eilish! Leon! X Mayo!). Nihayetinde, Fishback’in kendine has çekiciliği fazlasıyla kafi.
Add Comment