TAE Technologies’in CEO’su Michl Binderbauer, şirketinin tokamak tasarımının ekonomisi sorulduğunda, “Bu fazlaca sık aldığım bir sual değil,” diyor. İnsanların, firmanın şimdiye kadar gösterdiği 75 milyondan 1 milyar santigrat dereceye ısıtılan reaktöründe plazmayı iyi mi elde etmeyi planladığını sorgulama olasılığı daha yüksek. Fakat sorular iç içe, diyor.
Bu aşırı ısı gereklidir, zira TAE yakıt olarak boru hidrojenin yanında kullanır, Binderbauer bunun eninde sonucunda füzyon reaktörünü basitleştireceğini ve inşa edilmesi daha ucuz bir elektrik santraliyle sonuçlanacağını düşünür. Maliyetleri, fisyon ve yenilenebilir enerji kaynakları içinde bir yere koyuyor – kabaca Princeton modelcilerinin olması icap ettiğini dediği yere. Füzyon tesislerinin inşa edilmesinin pahalı olması durumunda, yakıtın son aşama ucuz olacağına dikkat çekiyor. Ek olarak, daha düşük kaza riski ve daha azca yüksek seviyeli radyoaktif atık, fisyon tesislerinin maliyetlerini artıran pahalı düzenlemelerin ertelenmesi anlamına gelmelidir.
Bir MIT yan kuruluşu olan Commonwealth Fusion Systems’ın CEO’su Bob Mumgaard, Princeton modellemesini görmekten sevinçli bulunduğunu zira tokamaklarının bu maliyet ihtiyaçlarını karşılayabileceğini düşündüğünü söylüyor. Bu iddia, esas olarak, firmanın tokamakları – ve dolayısıyla elektrik santrallerini – daha minik ölçekte işletmesine ve para tasarrufu yapmasına izin vermesini ummuş olduğu süper kuvvetli bir mıknatısa dayanıyor. CFS, Massachusetts’te çalışan bir yapınak için lüzumlu bileşenlerin çoğunu içerecek olan füzyon tasarımının küçültülmüş bir prototipini inşa ediyor. “Hakkaten gidip görebilir, dokunabilir ve makinelere bakabilirsiniz” diyor.
Ataletsel bir füzyon firması olan First Light Fusion’ın CEO’su Nicholas Hawker, 2020’de füzyon gücü için kendi ekonomik analizini yayınladı ve maliyetin en büyük etkeninin füzyon odası ve olağan dışı malzemeleri değil, kapasitörler bulunduğunu görür görmez şaşırdı. ve türbinler herhangi bir elektrik santralinin ihtiyacı.
Yeniden de Hawker, birtakım meslektaşlarından daha yavaş bir artış bekliyor. “İlk santraller daima bozulacak” diyor ve sanayi, tıpkı son yirmi yılda güneş enerjisi endüstrisinin meydana getirdiği şeklinde, mühim seviyede devlet desteği gerektirecek. Bundan dolayı, birçok hükümetin ve firmanın değişik yaklaşımlar denemesinin iyi bir şey bulunduğunu düşünüyor: Birtakım teknolojilerin ölüm kalım şansını artırıyor.
Schwartz aynı fikirde. “Evrenin yalnızca bir tür füzyon enerjisinin var bulunmasına izin vermesi ilginç olurdu” diyor. Bu çeşitliliğin mühim bulunduğunu söylüyor, zira aksi takdirde sanayi, bilimi çözmeyi yalnızca kendisini ekonomik olmayan bir köşeye sıkıştırma riskiyle yüz yüze bırakıyor. Hem nükleer fisyon aynı zamanda güneş panelleri, teknolojik yörüngelerinde daha ilkin benzer gözlem dönemlerinden geçti. Zaman içinde, her ikisi de dünyanın her yerinde inşa edilmiş tek tasarımlarda (dünyanın her yerinde görülen fotovoltaikler ve büyük basınçlı su reaktörleri) bir araya geldi.
Sadece füzyon için evvela ilk şeyler: bilim. Kısa sürede çalışmayabilir. Bir ihtimal bir 30 sene daha devam eder. Sadece Ward, şebekedeki füzyonun sınırları mevzusundaki ihtiyatlı olması durumunda, araştırmanın aslına bakarsanız kendi harcamasını karşıladığını, temel bilimde ve yeni materyallerin yaratılmasında yeni ilerlemeler ürettiğini düşünüyor. “Hala buna tamamen değdiğini düşünüyorum” diyor.
Add Comment