tam olarak değil bir oyun monitörünün öne çıkması kolaydır. Minimum 1440p, 120 Hz, 0,1 ms reaksiyon süresi ve birkaç adet daha olmak suretiyle birkaç mühim özelliğe ulaştığınızda, nerede ise her monitör işinizi görecektir. Birtakım firmalar, renk reprodüksiyonlarını iyileştirerek yahut bu özellikleri daha da yükselterek bununla savaşım ediyor. Sonrasında, kontrol etmek için birkaç hafta harcadığım bu komik derecede büyük 48 inçlik modeli meydana getirmeye kabul eden BenQ var.
Monitör olarak, BenQ Mobiuz OLED oyun ekranı – bilhassa EX480UZ modeli – etkisinde bırakan. Teknik hususiyet sayfasında, oyun canlandırırken isteyebileceğiniz bütün kutuları işaretler. 4K OLED paneli, 120 Hz yenileme hızı (144 Hz görmek isterdik fakat kötü değil) ve hatta HDR desteği var.
Tek mesele şu ki büyük. Yaklaşık bilgisayar monitörleri çoğu zaman 22 ila 24 inç aralığındadır. Bu 48 inç. Bu, tipik bir monitörden yalnız iki kat daha büyük değil. Matematiğin emek verme şekli sebebiyle, köşegen boyutu ikiye katlamak şu anlamına gelir: dört katına çıkan alan. Dolayısıyla, bu makaleyi 24 inçlik bir monitörde okuyorsanız, üç tanesinin daha birbirine dikildiğini hayal edin. Tamamı masanızda oturuyor.
Alınacak oldukça şey var.
(Dev) Imaj Kalitesi
Bu devin boyutuna odaklanmadan ilkin, iyi mi performans gösterdiğinden bahsedelim. Genel hatlarıyla, oyun monitörleri, mesela bir televizyondan bekleyebileceğiniz birtakım özelliklerden çoğu zaman vazgeçer. Bu BenQ ekranda bulunan renk geliştirici bir hususiyet olan yüksek dinamik aralık (HDR), bazı zamanlar oyun monitörlerinde bulunmaz. Sadece daha iyi imaj kalitesi elde etmek için yapabileceğiniz en iyi yükseltmelerden biridir, bundan dolayı onu burada görmek güzel.
BenQ’nun uygulaması da bilhassa iyidir. Yukarıdaki monitörü aydınlatmak için bir LED arkadan tenvir sistemine dayanan bir çok LED monitörün aksine, OLED ekranlar, yalnızca bir görüntünün gereksinim duyduğu pikselleri aydınlatabilen tek bir px boyutlu naturel LED katmanıdır. Bu, oldukça daha derin siyah seviyeleri demektir. Standart bir ekran siyah bir monitör gösterirken hala birazcık gri görünürken, bir OLED tamamen karanlıktır; pikseller aslen siyahtır. Gün ışığı ve karanlık arasındaki bu daha iyi kontrast, HDR olmayan oyunlarda görüntüyü aslına bakarsan iyileştiriyor, sadece HDR’yi destekleyen oyunlar oynadığımda, imaj alabildiğince netti.
Ekran ek olarak, bir AMD grafik kartının 120 Hz’e kadar kare düşmesi olmadan ekrana eşitlenmesine destek olan AMD FreeSync’i de destek sunar; Ben oynarım fazla deney. Süratli tempolu aksiyona haiz herhangi bir oyun, süper yüksek kare hızından faydalanacaktır.
Sadece fotoğraf kalitesinden bahsettiğimizde yalnız piksellerden bahsetmiyoruz. Ekrandan ne kadar uzakta oturduğunuz şeklinde öteki pek oldukça unsur seyretme deneyimini etkisinde bırakır. Bu yüzden, birçok oyun ekranı yalnızca 1440p ekranla paçayı sıyırabilir. 1440p 4K’dan daha düşük çözünürlüğe haiz olsa da, masanızdan düzgüsel bir mesafede otururken daha minik ekranlarda bir bir piksellerin nerede ise görünmez olması çoğu zaman yeterlidir.
Sadece bu BenQ monitörü, standart bir oyun ekranı değildir.
Genişlik Yükü
Bu ekranı ilk kurduğumda, bir oyun başlatmaya çalıştım. fazla deney ve nerede ise anında durmak mecburiyetinde bırakıldı. Tam olarak minik bir masam yok – yüzey alanı ortalama 2,5 fit derinlikte ve 5 fit genişlikte – sadece yer açmak için 27 inçlik monitörlerimin ikisini de çıkarmak zorunda kaldım. Buna karşın ve sandalyemde ne kadar arkaya oturursam oturayım, monitör bunaltıcıydı.
fazla deney‘nin öldürme beslemesi -ekranın sağ üst köşesinde oyuncuların öldüğü idame eden bir yayın- şimdi üzerimde yükseliyordu. Daha ilkin gözbebeklerime bakarak denetim edebildiğim şey, ansızın görmek için bütün başımı hareket ettirmemi gerektirdi. Oyunda kendi esenlik seviyemi görmek istersem, sol alt köşede bu kadar. Mühim detayları yakalamaya çalışırken boynum ağrımaya başladı.
Canlı imaj de ciddi bir zarar olmaya başladı. Canlı OLED monitör, cazibeli bir fotoğraf kurmak için ışığı patlatmak için harikaydı. Tek mesele, bu resmin yüzümden birkaç metre uzakta olmasıydı. Ve çevresel görüşümü dolduruyordu. Önünde oturdukça kuvvetli bir duyusal aşırı yük hissetmeye başladım. Bu oldukça fazla iyi bir şeydi.
“Bu bir tv”
Bu şeyin artık masamda bulunmasına dayanamamam oldukça uzun sürmedi. Birkaç oyundan sonrasında fişini çektim ve eski monitörlerimi geri taktım. Fakat kim bilir yanlış kullanıyorumDüşündüm. Demek istediğim, bu şey temelde bir tv – bilhassa de onu evimde kabul eden her insanın dediği şey. “O şey temelde bir tv.”
Bu nedenle masamdan oturma odasına taşıdım. Ve orada evde oldukça daha çok hissettirdi. Birdenbire, 4K paneli çok da fazla lüzumsuz gelmedi. Monitörden 10 fit kadar uzakta otururken, artık can sıkan değildi ve resmin ne kadar detaylı göründüğünü takdir edebiliyordum. Gördüğüm en iyi TV değildi fakat PS5 oyunlarımdan kimilerini canlandırırken hakkaten iyi bir imaj sağlamış oldu.
Add Comment